شهرستان بندر تركمن هرچند به لحاظ تاريخى ‌‌قدمت زيادى ‌‌ندارد، ولى ‌‌به لحاظ اقتصادى ‌‌و ارتباطات از نواحى ‌‌مهم استان محسوب می‌شود. اين شهر در سال 1306 شمسى ‌‌در محلى ‌‌كه قرارگاه نظاميان براى سركوبى ‌‌عشاير تركمن بود، به دستور رضا شاه احداث و به نام بندرشاه نام‌گذارى ‌‌شد. در جنگ جهانى ‌‌دوم، راه آهن سراسرى ‌‌ايران به اين شهر متصل شد.محل فعلى ‌‌بندر تركمن امتداد بخشى ‌‌از شهرستان گرگان بود كه پس از پيروزى ‌‌انقلاب اسلامى ‌‌به شهرستان مستقلى ‌‌تبديل شد. عواملى ‌‌همچون اجراى سياست اسكان عشاير تركمن، احداث خط راه آهن سراسرى،‌‌ ايجاد فعاليت‌هاى بندرى ‌‌و احداث اسكله بارگيرى ‌‌، پيدايش سازمان‌ها و مؤسسات دولتى ‌‌و ايجاد تسهيلات شهرى،‌‌ از جمله عوامل مؤثر در توسعه شهر بندر تركمن محسوب می‌شوند.

تحت عنوان گرگان دو شهر گرگان قديم يا جرجان و گرگان فعلى ‌‌يا استرآباد مورد توجه قرار می‌گيرد. گرگان قديم يا جرجان در 3 كيلومترى ‌‌شمال گنبد كاووس (گنبد قابوس) فعلى ‌‌قرار داشت. شهر گنبد قابوس كه پس از جرجان به وجود آمد، جزو ناحيه گرگان قديم محسوب می‌شود. اين شهر در گذشته مركز ”تركمن صحرا“ بود و در اثر حملات مغول و سپس تيمور، رو به ويرانى ‌‌نهاد و كم‌كم قابوس فعلى ‌‌در نزديك آن روبه ترقى ‌‌و توسعه نهاد.مطالعات انجام شده نشان می‌دهد كه در قديم شهرى ‌‌به نام گرگان (جرجان)كه رودخانه گرگان نيز از ميان آن می‌گذشت وجود داشت كه نيمه شرقى ‌‌آن را گرگان و نيمه غربى ‌‌آن را ”بكر آباد“ می‌ناميده‌اند. اين شهر در قرن چهارم هجرى ‌‌قمرى ‌‌مخصوصاً در زمان شمس المعالى ‌‌قابوس بن وشمگير اهميت و شكوه خاصى ‌‌داشت. در اين دوره دانشمندانى ‌‌همچون ابوعلى ‌‌سينا، ابوريحان بيرونى ‌‌و ابوبكر خوارزمى ‌‌در اين شهر پيرامون مسائل علمى ‌‌به بحث و مجادله می‌پرداختند. اين شهر از قرن چهارم هجرى ‌‌قمرى ‌‌به بعد اهميت خود را كم كم از دست داد و در اثر حمله مغول تخريب و در دوره‌هاى بعد به خرابه‌اى مبدل گشت.گرگان قديم (جرجان) يكى ‌‌از پايتخت‌هاى آل زياريان بود. آرامگاه قابوس زيارى ‌‌كه فعلاً در سمت شمال شهر گنبد واقع شده است، در زمان قديم داخل شهر جرجان قرار داشت.گرگان در دوره قبل از اسلام نيز يكى ‌‌از ايالت‌هاى مهم ايران محسوب می‌شد كه در بيشتر ادوار، ايالتى ‌‌مستقل به حساب می‌آمد، ولى ‌‌در بعضى ‌‌از دوره‌ها جزو پارت و خراسان بوده است. در دوره هخامنشيان، پدر داريوش اول مدتى ‌‌حكمران آنجا بود. اين شهر تا اواخر دوره قاجاريه به نام استرآباد مشهور بود و بعد از دوره قاجاريه گرگان ناميده شد.استرآباد را در زمان صفويه دارالمومنين می‌ناميدند، زيرا سادات زيادى ‌‌در آنجا سكنى ‌‌و حكومت داشتند. در زمان نادر به علت هجوم تركمن‌ها بارويى ‌‌بر گرد آن كشيدند. مزار معروف به گور سرخ – قبر يكى ‌‌از فرزندان حضرت علي(ع) – در آنجاست. در دوره قاجاريه ، اين ناحيه تمركز ايل قاجار بود. بعد از آن به تدريج جلوه‌هاى شهرى ‌‌جديد و مدرن در آن نفوذ كرد و در دهه‌هاى اخير به اوج خود رسيد.

نام اين شهر از نام ”قابوس بن وشمگير“ – يكى ‌‌از حاكمان آل زيار- (366-403ه.ق) گرفته شده است كه از سال 315 تا 470 هجرى ‌‌قمرى ‌‌در گرگان و طبرستان حكومت داشتند. جرجان در اثر تهاجمات تيموريان و مغول‌ها از بين رفت و بعداً شهر گنبد بنا گرديد كه در سال 1316 هجرى ‌‌شمسى ‌‌گنبد كاووس ناميده شدنقشه اصلى ‌‌اين شهر در اوايل سلطنت رضاخان توسط مهندسان آلمانى ‌‌طراحى ‌‌و به مرحله اجرا گذاشته شد و از شهرهايى ‌‌است كه با اصول شهرسازى ‌‌مدرن طراحى ‌‌شده و فاقد هرگونه معابر تنگ و پر پيچ و خم است. اين شهر امروزه از شهر‌هاى زيبا و ديدنى ‌‌استان گلستان محسوب می‌شود.

على ‌‌آباد كتول روستايى ‌‌از دهستان كتول بود كه در كوهپايه‌هاى شمالى ‌‌البرز شرقى ‌‌قرار داشت. اين روستا به علت سكونت على ‌‌محمدخان و استقرار در مسير راه اصلى ‌‌( گلستان-مشهد) و حاصلخيزى ‌‌زمين‌ها، توجه مهاجران را جلب كرد و موجبات توسعه آن را فراهم آورد و امروزه به نام شهر على ‌‌آباد معروف است. ناحيه تفريحى ‌‌پارك جنگلى ‌‌كبود وال در نزديكى ‌‌اين شهر واقع شده است.

ناحيه مينودشت در گذشته كبود جامه و تا سال 1318 ه.ش حاجى ‌‌لر خوانده می‌شد. در نيمه دوم اين سال به مينودشت تغيير نام داد و در سال‌هاى اخير به شهرستان مستقلى ‌‌تبديل شد. درباره نامگذارى ‌‌اين شهر به حاجى ‌‌لر، گفته‌اند كه محمد حسن خان جلاير اعلام استقلال كرد و خود را فرمانرواى اين ناحيه خواند. پادشاه ايران براى سركوبى ‌‌او لشكر فرستاد، وى ‌‌به دژ ماران پناه برد.ى‌‌كى ‌‌از معتمدين او به نام حاجى،‌‌ با گرفتن رشوه از فرمانده لشكر اعزامى،‌‌ محمد حسن خان را به دام انداخت. ماران كوه و پيرامون آن، به عنوان پاداش به حاجى ‌‌واگذار شد و از اين زمان، اين سرزمين را ”حاجى ‌‌لر“ ناميدند. در حال حاضر مينودشت از شهرهاى زيبا و ديدنى ‌‌استان گلستان است.

نام قديمى ‌‌كردكوى ‌‌”تميشه“ بوده كه به بخش غربى ‌‌گرگان اطلاق می‌شده است. در اواخر دوره تيموريان و اوايل دوره صفويه، گروهى ‌‌از عشاير كردستان به اين محل كوچانده ‌شدند. به همين لحاظ ابتدا به كرد محله و سپس به كردكوى ‌‌معروف گرديد.

شهرستان گرگان
تالاب گميشان – 60 كيلومترى ‌‌شمال غرب گرگان
آبشار باران كوه – 18 كيلومترى ‌‌جنوب غربى ‌‌گرگان
آبشار زيارت – روستاى زيارت از توابع گرگان
منطقه جنگلى ‌‌نهارخوران – گرگان
پارك ملى ‌‌گلستان – گرگان
پارك جنگلى ‌‌قرق – 24 كيلومترى ‌‌شرق گرگان
منطقه حفاظت شده جهان نما – گرگان
پناهگاه حيات وحش ميانكاله – گرگان
كاخ اختصاصى ‌‌– پارك شهر گرگان
كاخ شاسمن – گرگان
كاخ آغامحمدخان – گرگان
پل آق قلا – 18 كيلومترى ‌‌گرگان
تورنگ تپه – 25 كيلومترى ‌‌شمال شرقى ‌‌گرگان
سد اسكندرى ‌‌(ديوار دفاعى) – شمال گرگان
بازار قديمى ‌‌گرگان – گرگان
جمعه بازار – گرگان
مسجد جامع – گرگان
مسجد گلشن – گرگان
مسجد امام حسن عسگری‌(ع) – گرگان
مدرسه سردار – گرگان
مدرسه دارالشفاء – گرگان
امامزاده روشن – گرگان
امامزاده نور (اسحاق) – محله سرچشمه گرگان
امامزاده هنديجان – 20 كيلومترى ‌‌روستاى هنديجان نوكند گرگان
موزه گرگان – گرگان

شهرستان گنبد
آبشار شيرآباد – 7كيلومترى ‌‌جنوب شهر خان ببين شهرستان گنبد
پارك جنگلى ‌‌دلند – در مسير آزاد شهر، علی‌آباد
ميل گنبد قابوس – گنبد قابوس
جمعه بازار – گنبد

شهرستان كردكوي
برج رادكان غربى ‌‌– روستاى رادكان، 24 كيلومترى ‌‌كردكوي

شهرستان مينودشت
آبشار لوه- 20 كيلومترى ‌‌گاليكش در مينودشت
قلعه ماران – ناحيه حاجى ‌‌لُر مينودشت

بندر تركمن
جزيره آشوراده – بندر تركمن
پنج‌شنبه بازار آق قلا – تركمن
دوشنبه بازار – تركمن
مسجد و مدرسه كريم ايشان – بندر تركمن
آرامگاه مختومقلى ‌‌فراغى ‌‌– روستاى آق تقاي

شهرستان على ‌‌آباد
آبشار كبودوال – 5 كيلومترى ‌‌جنوب على ‌‌آباد كتول